گارینه کشیشیان سیرکی
علی شریعتی از جمله روشنفکران معاصر ایرانیست که سعی در تلفیق سنت و مدرنیسم، البته نه با قرائت پست مدرن دارد. روش شریعتی همواره مورد آزمون قرار دادن باورها و اعتقاداتش بود. تردید وی که به او جسارت پرسشگری می‌بخشید و نیز استقبال از افکار جدید، نقطه عطفی در اندیشه وی محسوب می شود. سخنرانی‌های مسحور کننده‌ی سیاسی شریعتی انعکاس شرایط زمانه و نمودار نظام سیاسی، اقتصادی و مذهبی زمانه‌اش بود. برخی معتقدند که در همه دوره‌های زندگی «علی شریعتی»، سه لایه همواره با او بوده است: لایه اول سیمای یك فرد دلسوزِ مردم و كشور كه دغدغه سیاسی اجتماعی دارد و به دنبال آزادی، عدالت و تغییر و ترقی است. سیمای دوم شریعتی، سیمای یك روشنفكر یا اهل كتاب، محقق و نظریه‌پرداز یا به تعبیری متفكری مصلح است. اما سیمای سوم شریعتی، سیمای یك انسان در زندگی درونی و فردی خود است، فردی كه در تمام عمر، شاعر مسلك، حساس، شكاك، پرسش‌گر، پوینده و مضطرب است.به نظر می‌رسد كه این سه چهره در طول زمان انعكاسی كم و بیش در بین مخاطبان و خوانندگان او داشته و نیز مردم و مخاطبان شریعتی، بیش‌تر از همه با لایه اول، عده كمی با لایه دوم و عده كم‌تری با لایه سوم آشنا بوده‌اند. در این مقاله با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و با خوانش آرا و آثار شریعتی به واکاوی دو مفهوم عدالت و آزادی در اندیشه شریعتی خواهیم پرداخت.این دو مفهوم از اساسی ترین مفاهیم علم سیاست بوده و پایه های اصلی جامعه مطلوب بر آنها استوار است.
واژگان کلیدی: عدالت، آزادی، شریعتی، فلسفه سیاسی، تحولات فکری
* آنچه در این بخش درج می‌شود چکیده مقالات دریافتی سمپوزیوم چهلمین یادمان شریعتی است. مقالات در مسیر داوری توسط هیئت علمی سمپوزیوم است و گزیده‌ای از آنها در کتاب مجموعه مقالات سمپوزیوم منتشر خواهد شد.